"SEN" bu satırları okurken "BEN"............

     Şimdi"ben bu satırları yazarken" diye bir mektuba başlasam, gülerdin. ondandır ben sana hiç eş zamanların seni yaşatan mektuplarını yazmadım. kurdum ama böyle cümleler...... Anlamadın o ayrı

Eş zamanların mektuplarını yazdığım hikaye adamları canını yaktı mı..?  benim yaktı....

Hikayede önce sesler, sessizliğe dönüşür. sonra sessizlik uğultuya. uğultu bir oyundur. oyun tepkisizliğe dönüşür. tepkisizlik, kabullenişe; kabulleniş, alışkanlığa; alışkanlık, bağımlılığa. bağımlılık, uğultuya. uğultu bir oyundur. çoğu zaman oyunun galibidir de üstelik.

Aslında hep bir ihtiyaç duyma hissiyle başlıyordu her şey. tüm altlar üst oluyordu o zaman, her üst alta iniyordu; istisnasız her şey altüst oluyordu. karışıyordu, bulanıyordu midem, bulanıyordu dünya, görüntüler birbirine giriyordu. yedi kat giriyordu birbirine ve ben, göremiyordum yaşadığım neresi, yanımdaki kim, sebep. sebep bulamamak ne zordur

Birkaç gün önce acaba dedim. acaba herkesin hayata baktığı çerçeveler doğru da ben mi yanlış yerden bakıyorum...?   Olabilir mi bu..?  bu düşünce zihnimi bulandırmakta o günden beri.....Hayallerinin bağlı olduğu balonun ipi kopmuş da balonlar yükselirken aşağıdan öylece bakakalmışım gibi

Aylar geçti değilmi...?
Benim seni yaktığım, senin beni acıttığın süreç bu

Hiç yapmadığım zeytinyağlı dolma kadar gerçek, biberlerin acı çıkması kadar sevindirici. bilirim sen acıyı sevmezsin yiyemezsin de hepsi bana kalır

O çok sevdiğin hep anlatığın pencereyi tıktıklayan beyaz güvercinin kanadı kana bulandı. ne zaman uçmak istese kanadındaki kan aklına gelir güvercinin....Ben de üzülürüm gidenlere harcanmışa öldürüşlere..

Sonuç itibariyle, hepsini toplayınca deliliğe övgü tüm bu yazdıklarım.....