Hani bir bakarsın, bir de görürsün ya...Hani bakmaksızın gördüğün insanlar vardır... Hani baka baka göremediğin....Hani bakıp göremediğin insanlara anlatmazsın, konuşursun lakin anlatmazsın iştee..
Diğerlerine dersen zaten anlatmaya ihtiyaç duymazsın. dilin döndüğü bir ağzın duvarlarına hapis, insan desen koca bir sonsuzluğu taşıyor dünya dolusu insanınkinden farksız iki omuz üzerinde. Ondandır, dilin döndüğü hep bir bakışın döndürdüğünün yanında yetim kalır.
Ondandır konuşmak hep anlatmanın yanında yetim kalır. Gözün gördüğünü tarif etmekte ne var kiii...?
O noktada duruyorum acaba 'Deli'miyim diyorum sonra. delirmezsen nasıl sürdürülür ki bu saçmalık anam babam. kimin gördüğünü ben göremiyorum, benim gördüğümü onlar nasıl görmezden geliyor, anlamıyorum.İnsanlar birbirlerini tanımanın ne kadar güç olduğunu bildikleri için bu zahmetli işe teşebbüs etmektense körler gibi rastgele dolaşmayı ve ancak çarpıştıkça birbirlerinin mevcudiyetinden haberdar olmayı tercih ediyorlar.
Tüm insanların birer ruhu var ama birçoğu bunun farkında değil ve farkında ol(a)madan geldikleri yere gidecekler
Bir ruh ancak benzerini bulduğu zaman ve bize bizim aklımıza hesaplarımıza danışmaya lüzum bile görmeden meydana çıkıyordu....Biz ancak o zaman sahiden yaşamaya (ruhumuzla yaşamaya) başlıyorduk
O zaman tüm tereddütler, hicaplar bir tarafa bırakılıyor ruhlar birbiriyle kucaklaşmak için her şeyi çiğneyerek birbirine koşuyordu
O zaman hiç memnun kalmadık İnanmadık kelimelerimizin noktalama işaretlerine Nerede virgül koyacağmızı bile bilemedik nerede nokta....Nokta cümleleri bitirir bazı ruhlarda.
O zaman tüm tereddütler, hicaplar bir tarafa bırakılıyor ruhlar birbiriyle kucaklaşmak için her şeyi çiğneyerek birbirine koşuyordu
O zaman hiç memnun kalmadık İnanmadık kelimelerimizin noktalama işaretlerine Nerede virgül koyacağmızı bile bilemedik nerede nokta....Nokta cümleleri bitirir bazı ruhlarda.
0 yorum:
Yorum Gönder