Hani gece yatarsınız da aynı odada olan birisiyle başucu sohbeti edersiniz bir süre sonra uyku ağır basar da herşeye ıhı demeye başlarsınız
Siz sanırsınız ki gayet içten ve en canlı halinizle ıhı demiştiniz. oysaki karşınızdaki o ıhıların pek çoğunun farkındadır.
Gün içinde bizi ıhılayan her şeydir hayat. hayat bizi çok pis ıhılar..
Bir gün arkadaşım "P'' tamda böyle bi sohbettin ortasinda 《neden bu oldu, niye bu başıma geldi dediğimiz her şey için iyi ki diyoruz aslında》demişti
Belkide haklı.....Belki de sadece kimilerimiz bunu fark ediyor, kimileri de et/d(e)miyor, o kadar. benim de ''bunu gerçekten hak etmedim'' dediğim şey var, işte hasbelkader, herkes kadar.
Ama, bunu toplumsal düzeye indirgeyip, acımı hafifletme yolunu tercih etsem de günlük yaşantımda, gece bazen, yürürken sokakta tek başıma, hele de mevsimlerden baharsa aklıma geliyor. acıyor, içim
Öyle sorunlarını dile getirip anlatmayı seven bi insan değilim, sessizce beynimde çözeceğimi mi ne sanıyorsam artık.....bilmiyorum, içime atıyorum kısacası.
Ama anlamıyorum cidden....halbuki benim işim insanları anlamak mesleğim bu benim dinlemek insanları
Seni de dinledim, hiç bi insanı dinlemediğim gibi. Anladım sandım ilk kez bi şeyi bu denli iyi kavrar gibi...
Aslında bir insanı tanımanın anlamanin en kolay yolu onunla herhangi bir oyun oynamakmış görememişim o zaman.... oyunu oynama tarzı kişinin kişiliğinin çerçevesini öne çıkarırmış anlamaliydim "O" oyunda skoru beklemeyip kaçmandan pes etmenden
Hep pişman olmuş biri olarak biliyorum ki yüreğimi her zaman sonuna kadar açacağım. "bu kalp kaç kez daha kırılacak.!" desem de, yanılmaktan yılmayacağım. insanları tanımaya çalışmaktan da, kendimi ifade etmeye çabalamaktan da bıkmayacağım
Ve arkadaşim "P" dediğin gibi Umarım, iyi ki derim bigün...Umarım.
0 yorum:
Yorum Gönder