Biz önce kendimizi kaybettik gerisi çorap söküğü gibi geldi. küstük kendimize sonra kimseyle barışmak nasip olmadı.........Kendimize hıncımızı hep başkalarından aldık. yılların kabullenişinin hıncını herşeye muhalefet olarak çıkardım belki.....
Nerde olduk bilmiyorum ama biz bi yerde sıfır olduk. daha da başka bişey olmaya yeltenmedikBen ki hevesle yapılmış o ıslak kekin tadına bakılıp bırakılmasındaki hüzünde de vardım....
Sonra sokaktan geçen insanlara sert sert bakarken korkumdan değil biraz da gözbebeğinde saçlarımın aksini sevdiğim için bana bak diyerek ısrar etmişimdir belki
Bir nevi iç dökme yazısı bu. malum, insanlara anlatmayı sevmiyorum böyle şeyleri. aradan geçen zamana rağmen hala seni affedebilmiş değilim. zira affetmesi güç
Çok şey öğrendim senden kor halinde bir yürek nasıl tuzla buz olur bir insan bir insanı kendine değil ama en fazla ne kadar yorabilir senden öğrendim çok yazdım sana artık kalem kıpırdatamayacak kadar
o yüzden
Sen nefesini yorma "Akıllım" çocuk ruhumla salaklığı yakıştıramam kendime.....birilerini yakıştırırken gösterdiğin özveriyi kendini bana yakıştırırken göstermemenin sorumlusu ben olmayacağım......iyi geceler......Varsa eğer.
Nerde olduk bilmiyorum ama biz bi yerde sıfır olduk. daha da başka bişey olmaya yeltenmedik...
YanıtlaSilBu satırlar o kadar beni anlatıyor ki. Okurken bir yazıda bu kadar kendimi bulacağımı bilmezdim. Yüreğiniz dert görmesin...
merhaba, yeni açmış olduğum bloguma beklerim
YanıtlaSilhttp://gezgiccift.blogspot.com.tr/