Herkese merhem olma bazıları fitile alışkındır.

Öyle insanlar haline geldik ki dışımızdan şişmanlasak da içimizden kuruduk dışımızdan zayıflasak da içimizde yağ bağladı nefret....

insanlar görürsünüz, insanlar tanırsınız, paylaşırsınız , iletişim kurarsınız  peki ya Ïnsanlara değer verme durumunuz nasıl...? desem.....

Bence  garip bir ayrıntı vardır ki kimin neyi ne kadar hak ettiğine kadar vermek buna bir sınır limit belirlemek mümkün değil..

Ïnsanın yaşamındaki kişilere "sana şu kadar değer verdim sana şu kadar sana hiç değer vermedim" demesi bazı kişilere/şeylere "gereğinden fazla" (yani kime göre neye göre gereğinden fazla, karar ölçüt ne?) değer vermesi pek mümkün olmaz..
Sonuçta, yaşamdaki bir çok olayda olduğu gibi, ikili (ve belki daha çoklu) ilişkilerde verilecek değeri özne olan kişi belirler..

Karşıdakinin bunu hak etmesi, etmemesi, heba etmesi, göklere ulaştırması pek de önemli değildir, yeter ki özne kişi bir cevap aramasın "sana saçımı süpürge ettim, sen bana ne verdin" gibi bir laf etmesin bir karşılık beklemesin..

Bir karşılık beklendiği anda (ki bu durumda sizin verdiğiniz "değeri" karşıdakinin ne kadar anladığını anlamak gerekir, eh bu da pek mümkün değildir) illa ki "ben bu kadar değer verdim, o da bana bunları versin, bu kadar değer versin" denir, bu alınmayınca da hayal kırıklığı ortaya çıkar..

Oysa kimseden bir şey beklemeden yaşayanların böylesi dertleri yoktur birisine değer veriliyorsa o kişi sadece bahanedir......Ne demiş eskiler;  "ben seviyorsam sen bahanesin sadece"...... hepsi bu

Âma şöylede bisey var aklınizda bulunsun.....babaannem derdi ki, Herkese merhem olma, bazıları fitile alışkındır  :)))